Historia pierwszych nart
Jazda na nartach była zajęciem prehistorycznym. Najstarsze znane narty pochodzą z okresu między 8000 a 7000 r. p.n.e. i zostały odkryte w Rosji. Wczesne narty znaleziono na wielu obszarach północnej Europy. Liczącą 4000 lat rycinę skalną przedstawiającą narty znaleziono w pobliżu koła podbiegunowego w Norwegii, a setki fragmentów nart mających od 1000 do 3500 lat znaleziono na torfowiskach w Szwecji, Norwegii i Finlandii. Niektóre z pierwszych nart były krótkie i szerokie, bardziej przypominały rakiety śnieżne niż współczesne narty. Narciarstwo z pewnością nie było ograniczone do Europy, ponieważ pierwsze pisemne wzmianki o narciarstwie pochodzą z czasów dynastii Han (206 p.n.e.-2020 n.e.) i opisują jazdę na nartach w północnych Chinach.
Wiele ludów, które żyły w klimacie, gdzie śnieg leży przez wiele miesięcy w roku, rozwinęło jakąś formę narciarstwa. Lapończycy uważali się za wynalazców narciarstwa, a używanie przez nich nart do polowań było znane od czasów rzymskich. Ponadto wikingowie używali nart od IX do XI wieku. W wiejskich regionach Rosji i krajów skandynawskich narty są nadal okazjonalnie używane do przemieszczania się.
